Dzień dobry,

czy interpunkcja w zdaniu: „To ona [kultura] dyktuje, jak należy się zachowywać, i dostarcza gotowych wzorców postępowania” jest poprawna? Czy można uzasadnić obecność przecinka przed „i”, rozumując, iż zdanie składowe: „jak należy się zachowywać” jest podrzędne wobec obu pozostałych, czy struktura zdania wygląda odmiennie? Z góry dziękuję za odpowiedź.

Rada Fundacji zapoznała się z przedłożonym sprawozdaniem finansowym i merytorycznym z działalności za cały 2022 r., i postanawia:......

Czy przed „i postanawia” winien być przecinek? Czy to prawidłowy zapis?

Dzień dobry. Moje pytanie dotyczy stawiania i niestawiania przecinka przed spójnikiem a w zdaniach współrzędnie złożonych. Czy zawsze stawiamy przecinek przed a bez względu na to, czy to zdanie łączne czy przeciwstawne, czy też nie? Niestety znajduję różne interpretacje tego problemu. Pytanie drugie o zdanie: Każde dziecko jest geniuszem, a każdy geniusz jest dzieckiem. Czy w tym zdaniu powinien się znaleźć przecinek, mimo że to zdanie, w moim mniemaniu łączne? Uczę j.p. i to ważne Dziękuję

Dzień dobry!
Chciałbym się dowiedzieć, czy poprawne jest zdanie o takiej konstrukcji: „Ponieważ była piękna pogoda, więc pojechaliśmy na wycieczkę”. Często spotykam się ze zdaniami o takiej budowie w prasie i literaturze. Czy prawidłowe jest użycie obu spójników (ponieważ i więc) w sytuacji, w której w zupełności wystarczające jest posłużenie się tylko jednym z nich? Jeśli tak, to do której grupy zdań – podrzędnie czy współrzędnie złożonych – zaklasyfikować podany przykład?
Pozdrawiam

Bardzo proszę o rozstrzygnięcie, czy potrzebny jest przecinek w następujących zdaniach:

1. Słyszał rozdrażnione wołanie kapitana: „Co? Co?” (,) oraz wytężony, ochrypły głos bosmana: „[…]”.
2. Wołał świeżym, donośnym głosem: „Szybciej, chłopcy, do pomocy!” (,) i dyrygował robotą, mówiąc sobie w duszy: „Tego się właśnie spodziewałem”.
3. Każdy bez wyjątku zawierał zdanie: „Mamy w tej podróży doskonałą pogodę” (,) lub podobne stwierdzenie w tym sensie.

Dzień dobry,
obecnie po ani (też) używa się czasownika z formie przeczącej. Czy kiedykolwiek w historii języka polskiego stosowano ten spójnik z czasownikiem w formie twierdzącej? Na przykład: „Nie trap się brakiem sukcesu ani zawierzaj pieniądzom” czy „Nie dotrą nigdy do bram raju ani też wejdą”. Może jest też jakaś różnica pomiędzy ani i ani też, jeśli chodzi o użytą formę czasownika.
Pozdrawiam serdecznie,
Joanna Repec

Szanowni Państwo,

Ta książka nazywa się „Nazwa”, czy jakoś tak.
Ten wasz wynalazek? „Czarna mamba”, czy jak wy to nazywacie?

Chciałbym się dowiedzieć o zasadność przecinka w tych zdaniach. Jest potrzebny? konieczny? A jeśli tak, to według jakiej reguły? Wydaje mi się, że mamy tu do czynienia ze zdaniami współrzędnie złożonymi i przecinka być nie powinno, ale spotkałem się z tego typu przykładami w literaturze (co prawda popularnej, ale mimo wszystko).
Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Mam problem z wyrażeniem a także. Według jednej opinii zawsze stawiamy przecinek przed tymże zwrotem, według innej – nie, bo wyrażenie to występuje w znaczeniu 'oraz', a nie rozdziela się przecinkiem zdań złożonych współrzędnie, połączonych tym spójnikiem. Która z tych reguł jest właściwa? A może obie – w tym sensie, że w zadaniach współrzędnie złożonych przed a także nie stawia się przecinka, a w pojedynczych stawia się? Czy już coś przekombinowałam?
Pozdrawiam i dziękuje za odpowiedź.
Anna

Dzień dobry,
chciałabym się zapytać o partykułę czy. Bardzo często w tekstach używa się jej jako czegoś, co zastępuje chyba spójnik i, np. „W sklepie można było kupić tytoń, kawę, czy też zapałki”, „Do miasta przyjeżdżali przybysze ze Śląska, Mazowsza, czy z Pomorza”. Czy w takiej sytuacji należy postawić przecinek przed czy? Wydaje mi się, że właśnie nie, ale nie jestem pewna.
Z wyrazami szacunku,
M. Danowska

Szanowna Poradnio,
frapuje mnie zdanie: „Ojciec mój był przyjacielem Franca, i ja z kolei szczyciłem się jego przyjaźnią”. Chodzi o przecinek przed spójnikiem i – z jednej strony usunięcie go i potraktowanie zdań składowych jako złożonych współrzędnie zdaje się przeczyć intencji autora, z drugiej nie mogę znaleźć przekonującego uzasadnienia, aby przecinek w tym miejscu pozostawić, np. uznając drugi człon za dopowiedzenie.